Dit appartement in een Unesco-beschermd monument uit 1735 was wel eens aan een opknapbeurt toe. De indeling, met woonkamer, keuken, bad- en slaapkamer, vijf grote dakramen en een zwevende trap naar het dakterras waren gedateerd. De vloer moest open omdat de vloerverwarming stuk was en zo’n rigoureuze ingreep zet ineens alles op losse schroeven. Kees Marcelis besloot deze kans aan te grijpen om zijn appartement in een nieuw jasje te steken. Behalve een nieuwe gietvloer met vloerverwarming kwamen er extra kastruimte, schuifdeuren, een nieuw kleurenplan en frisse wandbekleding. Ook de keuken is nieuw en voortgekomen uit een compleet eigen ontwerp.
Een huis ontwerp je idealiter van binnen naar buiten. Waar anderen zich blind staren op de buitenkant, richt Studio Kees Marcelis zich eerst op de binnenkant, de plek waar je leeft. Het van-binnen-naar-buitenadagium is dan ook leidend. Deze Amsterdamse etage met achttiende-eeuws zadeldak biedt een uitmuntend zicht op de Singel. Deze essentie dient dan ook de basis voor de indeling van dit compacte appartement. Klein is namelijk vaak groot genoeg. Ook deze woonruimte laat zien dat het gewicht van een ontwerpopgave niet afhankelijk is van de schaalgrootte. Er wordt net zo lang gepuzzeld op een deurklink als op een complete villa. Door dit zicht op zowel het grote geheel als op de details ontstaat er een interieur niet van overdaad, maar van bijzondere eenvoud.
Het resultaat van deze verbouwing is inclusief een mooie reportage te zien in Eigen Huis en Interieur #06 2023.
Fotografie: Kaatje Verschoren
